Cape Tribulation - Mission Beach

Om half negen stonden we klaar om met Scott de krokodil eten te gaan geven. In een vijver heeft hij een eigen krokodil leven. Scott waarschuwde ons niet te dicht bij het water te staan en op minimaal 3 a 4 meter van het water te blijven. Krokodillen kunnen zo'n 3 meter ver uit het water springen en iemand het water in trekken. Maar Dorus had niet veel zin vandaag, hij bleef stilletjes in het water liggen en lustte zijn vlees niet. Na een paar minuten kwam hij gedeeltelijk op de kant. Wat een immens groot dier! Na Dorus bezocht te hebben zijn we nog langs de kangoeroes gelopen en hebben we ze wat eten gegeven. Bij terugkomst bij onze camper viel ons op dat de gehele boom boven ons vol hing met vleermuizen. Dat had Corina gisterenavond ook niet moeten weten, haha.

Om half twaalf hadden we een krokodillen tour geboekt. Met deze tour gingen we de Cooper Creek rivier op langs mangrove bossen, op zoek naar krokodillen. Onze gids gaf ons de instructie bij problemen het reddingsvest aan te trekken maar in geen enkel geval het water in te duiken. We vroegen ons af waarom, maar dat wel snel duidelijk. Direct na vertrek zagen we een krokodil liggen op de kant in het zand, een vrouwtje (gehoord van de gids ;-)), laat dat tje maar weg, 2,5 meter. Ze lag met de bek open. Dit is voor een bepaald soort vogeltje die haar tanden schoon maakt en vervolgens weer weg vliegt. Jaja, een biologie lesje is er niets bij ;-).

Even verderop lagen er nog twee. Een daarvan was ongelooflijk groot. Hadden we het net over 2,5 meter, deze was ruim vier meter! Die wil je echt niet tegenkomen als je pootje zit te baden. Onze gids vertelde dat een krokodil je kunt zien, op verre afstand kunt horen (bijvoorbeeld als je je handen in het water wast), zelfs als de krokodil onder water gaat kan hij je blijven zien. We besluiten onze plannen om een baantje te trekken even op te schuiven in de agenda.

Na de krokodillen tour gaan we op weg naar Mission Beach, op vijf uur rijden. Een flink stuk. We hebben ervoor gekozen om vandaag meer te rijden zodat we morgen een iets kortere reis hebben. Anders was de reis morgen te lang geweest. Onderweg worden we weer flink gewaarschuwd voor cassowary's. We komen er geen een tegen onderweg. Wie weet morgen!

Op Mission Beach komen we tegen de avond aan. Een prachtig gelegen camping, direct aan het strand. Het zand waait nog net niet je camper in. We hebben een leuke plaats, we eten gezellig buiten en rusten lekker uit. We overnachten hier en gaan morgenvroeg weer verder richting Airlie Beach, bekend om de Whitsunday Islands.

Cairns - Cape Tribulation

Onze laatste nacht in het hotel zit erop, op naar de camper! Bij de camperverhuur was het wel even wachten, om 10.00 uur aanwezig en om 12.15 uur reden we weg met de camper. Dat schijnt normaal te zijn maar daar hadden wij even niet op gerekend.

Maar, we hebben hem opgehaald! Wat een leuke camper, lekker ruim voor 2 personen en voorzien van de nodige luxe. Het rijden is even wennen en dan met name de snelheid. Vorige week bliezen we iedereen van de weg, nu moeten we veelvuldig links uitwijken om mensen voorbij de laten gaan ;-).

Na flink boodschappen te hebben gedaan, gingen we op weg naar Cape Tribulation, een natuurpark op zo'n 2 uur ten noorden van Cairns. Dit tropisch regenwoud staat o.a. bekend om de krokodillen en de cassowary's (de op een na grootste vogel ter wereld) die hier voorkomen. Morgen maken we een boottocht over de rivier op zoek naar krokodillen.

Om in Cape Tribulation te komen moesten we met de ferry de Daintree rivier oversteken. Hoppakee, met de camper op de ferry. We mochten de camper niet verlaten i.v.m. krokodillen in de rivier. Na de overtocht met de ferry (duurt maar 5 minuten ;-) rijden we het regenwoud in. We vonden het al vreemd dat we over 30 kilometer een uur gingen rijden. Nu weten we waarom. Alleen maar stijle bochten omhoog, omlaag, smalle wegen, houten bruggen, etc. Een prachtige weg om te rijden maar het duurt wat langer....

Rond vier uur bereiken we onze camping die we telefonisch die ochtend hadden besproken. Het campinggevoel komt weer helemaal boven. We lopen weer met de wc rol naar het toiletgebouw ;-)
We maken ons eten op de buiten bbq die in de camper geïnstalleerd is. We eten gebakken aardappeltjes met worstjes en wat groente.

Nadat we de route voor de volgende dag hebben bepaald (Mission Beach)gaan we douchen en bouwen we onze camper om tot kingsize bed. Ziet er goed uit! Morgenochtend melden we ons om half negen bij Scott, de eigenaar van de camping, we gaan dan zijn krokodil eten geven (hij dan ;-)).

Kings Canyon - Cairns

Vanochtend zaten we vroeg in de auto, half zeven, precies zoals gepland. Omdat we in Alice Springs nog voor de lens en koffer moeten shoppen willen we vroeg aankomen. En dat lukt prima, het is niet druk op de weg en we tuffen lekker door....

Net na de zonsopkomst is het prachtig rijden, de horizon kleurt oranje en dat geeft een fantastisch beeld van de omgeving. We zien veel poep op de weg liggen, we twijfelen van welk dier dit is. Opeens zien we een paar wilde paarden vlak langs de weg rennen. Hoe is het mogelijk? Stel je voor dat ze op de weg hadden gestaan!! Precies na de eerstvolgende bocht moeten we vol in de remmen......er staan paarden op de weg! Haha, das toch ook wat. De paarden gaan even voor de auto uit rennen en springen van links naar rechts. Grappig om te zien. De foto werd nog even lastig. Het duurt even voordat de reserve camera is opgestart, eenmaal geklikt zijn de paarden al van de weg af.

In Kings Canyon hebben we de auto niet helemaal vol gegooid, de prijzen zijn zo hoog dat we de rest wel tanken onderweg. We hebben een tankstation op het oog dat mooi past met het aantal nog te rijden kilometers met onze brandstof voorraad. Aangekomen bij het station staat er een mooi bord 'out of order' niemand te zien, sta je dan toch even raar te kijken. Het volgende station is op 55 kilometer met nog 75 kilometer voorraad. Moet net gaan dus geen plankgas meer.....en daar gingen we met onze cruisecontrol, 95 door de Outback. Haha, wel even genieten van de omgeving. Het kwam natuurlijk allemaal goed.

In Alice Springs waren we mooi op tijd, we zijn direct naar onze camerashop gegaan die afgelopen zaterdag gesloten was. Gelukkig hadden ze exact dezelfde lens die kapot was gegaan, 500 dollar. Das geen misselijk prijs! Na wat praten krijgen we 50 dollar korting. Het is niet anders, hebben we in ieder geval weer onze vertrouwde lens terug ;-).
Ook de koffer is geen probleem, we zoeken een mooie uit en we kunnen weer op pad! Zo komen we in ieder geval lekker van ons geld af ;-)

In Alice Springs hebben we het Flying Doctor Centre bezocht, hier kun je zien hoe alles werkt rondom de Flying Doctors en krijgen we een korte film te zien. Leuk om te zien! We kopen ook nog een grappig slabbetje, lekker burgerlijk ;-)

We brengen ook nog een bezoek aan de School of Air. Hier krijgen de kinderen die niet naar school kunnen omdat ze te ver weg wonen, les via internet. Zo heeft deze school een leerling die op 1400 km afstand woont! Het lesgeven via internet in Australië is in de wereld erg bekend geworden. We krijgen een uitgebreide presentatie en zien hoe het in de praktijk werkt. Kinderen die 1.500 kilometer uit elkaar wonen zitten bij elkaar in de klas en krijgen op deze manier dagelijks les, incl. sportles!

We zijn mooi op tijd op de luchthaven van Alice Springs. Hier kunnen we nog even verbinding maken met internet en wat verhalen online zetten. We hebben de afgelopen drie dagen nauwelijks bereik gehad, zelfs geen mobiel netwerk.

En nu zitten we gezellig in het vliegtuig op weg naar Cairns. Onze volgende bestemming. Vanavond slapen we voor de laatste keer in een hotel, morgen gaan we de camper ophalen. We zijn benieuwd! De komende anderhalve week slapen we dus op campings en gaan we ons vermaken met onze eigen keuken en barbecue ;-)

Yulara - Kings Canyon

Vannacht slecht geslapen. Enorm koud gehad, we hadden de veel lawaai makende airconditioning (die hier als kachel dient) uitgezet. Dit werd wel heel koud. Corina heeft de halve nacht met fleechetrui aan geslapen. Half zes ging de wekker. Lekkere tijd als je toch al niet lekker geslapen hebt. En dan ook nog op een camping. En daar ging Corina, op haar teenslippers naar het toiletgebouw met een tempratuur onder het vriespunt, lekker even douchen ;-). Demis bleef nog even liggen.

Om half zeven zaten we in de auto, met een banaan in de mond genietend van de pikdonkere weg, op naar de zonsopkomst van Ayers Rock! En daar stonden we hoor, bij -3 graden Celsius naar een opkomende zon te kijken, brrrrrrr. Op zich een prachtig gezicht maar de zonsondergang van gisterenavond vonden we toch mooier. Na een uur waren onze vingers bijna afgevroren en zijn we kleunend de auto in gegaan. We waren inmiddels wel lekker vroeg op weg.

Op weg naar Kata Tjuta, ook wel The Olgas genoemd. Dit is naast Ayers Rock een enorm groot stuk rots waar je als het ware doorheen kunt lopen. Onderweg even lekker genoten van ons ontbijt in het zonnetje op een parkeerplaats. Het was inmiddels 7 graden Celsius, de tempratuur stijgt snel! Op de hoek van de afslag naar de parkeerplaats valt onze mond open van verbazing. Een kameel!?! We vragen ons nog even af of hij wel echt is, maar hij staat toch echt rustig de bladeren van de bomen te eten. Als we nog iets beter kijken, zien we ook nog een tweede. Toch wel even een raar gezicht hoor, een kameel op een meter van je auto....het kan allemaal hier ;-).

We wandelen een gedeelte van de route van de Valley of the Winds die ongeveer een uurtje duurt. Een prachtige wandeling overigens, waarbij je tussen de enorme rotsblokken door loopt en de wind hoort waaien. Hierna gaan we op weg naar Kings Canyon, op zo'n 5 uur rijden. Ondertussen blijkt de auto ook weer dorst te hebben. We tanken hier voor 1,95 AUD per liter. Ongelooflijk, ruim 60 cent duurder dan in Melbourne (commercieel?). We tanken voor 110 dollar. Nog geen 1 op 8. Dat doet toch wel even zeer. We rijden zoals gewoonlijk weer bijna in ons eentje, met af een toe een tegenligger. De file blijft ook vandaag weer uit.....

In Kings Canyon komen we aan bij een resort met een eigen Shell station (2,22 per liter(!). We hebben een mooie kamer, met eigen badkamer, dat waarderen we toch ook wel weer na onze ervaring van gisteren. 's Middags maken we een wandeling door Kings Canyon naar Kings Creek Walk. Een route naar het punt waar twee gebergtes van breed naar smal naar elkaar lopen. Prachtig weer hier, 20 graden en geen wolkje te zien!. 's Avonds bezoeken we de sunset. Minder mooi als Ayers Rock maar de moeite waard! Als afsluiter een burger en pizza gegeten in het resort. Demis had een kangoeroeburger op het menu staan. Beetje taai maar wel lekker, waarschijnlijk iets te lang langs de weg gelegen ;-)

Vanavond gaan we echt vroeg naar bed, morgen willen we om half zeven in de auto zitten. We moeten ruim 5 uur rijden naar Alice Springs en daar moeten we nog op zoek naar een koffer en een lens voor de camera. Om drie uur moeten we de auto inleveren en we vliegen om 17.20 uur naar Cairns. Een vol programma dus ;-)

Alice Springs - Yulara

Familie Flodder ging vanochtend vroeg op stap! Gewapend met koffer incl. spanbanden zaten we om acht uur in de auto. Klaar voor onze route door de Outback.

In Alice Springs zien we veel Aboriginals lopen, ze veroorzaken hier behoorlijk veel overlast. Wij hebben er niet veel last van maar ze zien er vooral heel onverzorgd uit. Ze lopen op blote voeten en vooral langs de weg in de struiken (klinkt een beetje gek?). In Alice Springs wordt ook geadviseerd om 's avonds niet meer op straat te lopen, buiten je hotel.

De weg naar Yulura is heerlijk, we komen weinig auto's tegen en kunnen lekker doorrijden. De natuur is prachtig maar wel redelijk hetzelfde. Rood, heel veel rood, met heel veel struiken. Onderweg stoppen we hier en daar en genieten we van het zonnetje. Ons eerste serieuze stop is bij de Camel farm. Hier hadden we het een en ander over gelezen in boeken en op internet. Je kunt hier op een kameel rijden. En wie wil dat niet? We nemen een ritje door de 'yard'. Dit duurt ongeveer 10 minuten. We hobbelen door de tuin en als toetje gaat onze vriend nog een stukje rennen. Demis stuitert bijna van de kameel af, je moet ook wel op het juiste ritme mee bewegen! Het was zeker de moeite waard en vooral erg leuk om te doen!

Rond 14.00 uur komen we aan in Yulara, het plaatsje waar we ons hotel geboekt hebben. Nou ja hotel, het is hier een compleet resort maar belachelijk duur. We betalen voor onze kamer 175 euro hebben een ruimte van 16 vierkante meter zonder douche of toilet. Hiervoor kunnen we het centrale toiletgebouw gebruiken. Een soort camping dus met vaste kamers. Dat valt ons een beetje tegen, het is hier overigens wel erg gezellig.

's Middags zijn we naar Ayers Rock gereden, op zo'n 20 kilometer van het resort. Dit is de rots waar Australie om bekend staat. Wat een joekel van een rots, heel bijzonder om te zien! Echt niet normaal groot dat ding, hij is 348 meter hoog en ruim 9,5 km doorsnee breed. Onderweg naar Ayers Rock planten we ons statief in de berm en maken we leuke foto's. Bij Ayers Rock aangekomen zie je pas echt wat een enorme rots het is. Er loopt een wandelroute om de rock heen, 10,6 kilometer en 3,5 uur lopen. Dat doen we niet, we lopen een stukje en weer terug. Je kan hem ook beklimmen, dit hebben de Aboriginals liever niet omdat de rots voor hen heilig is. Beklimmen doen we dus ook maar niet (erg hoog en stijl trouwens ook).



We maken nu trouwens een gedeelte van de foto's met de reserve camera, die we bij ons hebben, dinsdag kijken we in Alice Springs voor een nieuwe lens (en een nieuwe koffer). Om 18.10 uur gaat de zon onder, er is een speciale plaats waar je dit kun bezichtigen. De Rock krijgt dan een hele felle kleur. Mooi om te zien. 's Avonds eten we op onze 'camping' een lekkere burger en een wrap en schrijven we het verhaal van de dag (dit verhaal dus). We hebben gelukkig internet via de telefoon wat weer veel geld bespaard.

Morgenochtend gaan we naar Kings Canyon (ongeveer 5 uur rijden) maar eerst de zonsopgang van Ayers Rock bekijken, kwart voor zeven de deur uit. Vroeg op, veel bekijken en een aardige afstand rijden dus!

Adelaide - Alice Springs

Je hebt wel eens van die dagen dat het niet mee zit. Je weet wel, van die dagen dat alles tegen zit. Wij hadden er eentje, op zaterdag 14 juli (zwarte zaterdag in Nederland toch?)

's Ochtend liep alles nog op rolletjes. Vroeg op, snel aankleden en op weg naar het vliegveld. Bij het inpakken van de rugtas glipte de camera uit Demis zijn tas....KNAL. Lens eraf en afgebroken. Mooi, dat worden niet veel foto's meer vandaag. In alle haast naar het vliegveld gereden, nog best even stressen.....

Online inchecken bij Qantas, dat is super....dachten we. Je koffer mag niet meer dan 23 kilo wegen en de digitale weegschaal is streng ;-(. Koffer open, spullen overladen, opnieuw wegen, nu de andere te zwaar...man man man. De gewichten van de koffersmag je namelijk niet combineren.

Doorgezweten zaten we in het vliegtuig. Wel een goede vlucht gehad, prachtig uitzicht over de outback! Aangekomen in Alice Springs moesten we 2,5 uur wachten op de auto. Ja we konden hem wel eerder krijgen maar moesten dan 170 dollar extra betalen. Dachten we dus niet.
Dan maar een heerlijke tosti, helaas, de winkel lag achter de douane en dus moeten we met koffer en al weer terug door de douane (er zijn namelijk geen winkeltjes o.i.d. na de douane). Omdat de koffer nu ook door de douane terug moest werd deze eruit gehaald omdat er een (nagel) schaartje gezien werd. Helaas, Demis mocht bij de koffers blijven wachten en Corina mocht de tosti halen.

Na gesleep en veel tijd verloren te hebben (maar die hadden we toch genoeg) genoten we van onze tosti. Corina had een lekker tomatensausje geregeld, je weet wel, van die rode. Maar hoe gaat dit eigenlijk open? Misschien even knijpen, dacht Corina. FLATS. De volle inhoud van de saus in haar gezicht, nek, shirt, trui, haar, etc. We zullen jullie de foto's besparen want dan denken jullie dat er een moord is gepleegd. Dat gaat lekker vandaag!

Om drie uur konden we de auto gaan ophalen, eindelijk. Alles goed en wel geregeld, een Toyota Kruger. Mooi, die hadden we ook besteld, een 4WD. Nee zei de mevrouw, dat is een AWD. Met als verschil dat we niet op de gravel roads (onverharde wegen) mogen rijden. Oh fijn, daarom hebben we juist dit dure (!) monster gehuurd! Jammer dus. De auto is trouwens wel bizar. Een dikke SUV Toyota Kruger V6. Wat een beest! Jordy weet wel waar we het over hebben ;-). De auto heeft trouwens wel dorst, 1 op 7.

Eenmaal aangekomen op ons resort, wat trouwens hier belachelijk duur is. Ontbijtje 54 dollar voor twee personen, internet 10 dollar per uur, en zo verder, staat Corina een tijdje te staren naar haar koffer. Waarom krijg ik hem nu niet open? Euhhh, omdat de rits en zijkant volledig zijn afgescheurd? Wel ja, dan scheuren we koffer wel open, alleen gaat ie dan niet meer dicht. Koffer kapot dus. Waarom gaat alles mis vandaag?

Bij de lokale supermarkt maar spanbanden gekocht, haha, we lijken nu wel familie Flodder, een half open koffer met spanbanden aan elkaar gebonden, een dikke bak en een flut camera ;-)

Inmiddels waren we voor de bezienswaardigheden te laat want alles was inmiddels dicht. Met onze bolide zijn we maar naar de MAC gereden, dat hadden we wel verdiend!!!

Nu maar de lichtpuntjes: We worden op straat bekeken met onze dikke bak. Dit had Demis nooit voor elkaar gekregen als er alleen asfalt gepland stond ;-). Het is hier mooi weer, rond de 20 graden en geen wolkje aan de lucht! Shirtjes kunnen aan. Morgenochtend gaan we vroeg rijden naar Uluru, waar Ayers Rock ligt. Dit ligt op zo'n 6 uur rijden.

Morgen wordt het vast beter, rotter dan vandaag kan echt niet! Je hebt wel eens van die dagen........

Adelaide

Er is er een jarig hoera, hoera! Corina is vandaag 29 jaar geworden! De laatste jaren zijn de verjaardagen op de meest verre locaties gevierd (Chiang Mai, Skagway, Adelaide). Toch ook wel heel bijzonder ;-).

Na de felicitaties snel naar beneden want we staan aan de straat geparkeerd tot 8 uur. We konden gisteren niet parkeren in de parkeergarage (was vol) en daarom langs de weg geparkeerd. De parkeermeter kon niet verder dan 8 uur ingesteld worden. Zijn we mooi op tijd wakker. In de ochtend zijn we naar Gorge Wildlife park geweest. Dit park ligt zo'n 30 kilometer buiten Adelaide in de bergen op een klein uurtje rijden. Hier lopen de typisch Australische dieren vrij rond en mag je ze voeren. Echt wat voor Demis. Bij de eerste de beste vogel met grote snavel werd hij in zijn vinger gebeten.

Dan maar even naar de kangoeroes, echt leuk. De dieren komen heel voorzichtig naar je toe, eerst eentje, dan twee en op het laatst het je het gevoel dat je voor een complete klas eten staat uit te delen. Erg prettig als ze de lange poten aan Demis zijn trui schoonvegen. Na tien minuten een vieze trui en handen vol met bagger, maar wel kangoeroes eten gegeven!

In het park mochten we een koala vast houden. Wat een lieve dieren, echt zo zacht! Tussen een paar plensbuien door hebben we nog wat vogels gezien, wombats, pinguïns en emoes. Leuk park! Bij het souvenirwinkeltje nog een leuke knuffel gekocht ;-).

's Middags zijn we met de tram (gratis in de binnenstand) naar het centrum gegaan waar we over de drukste winkelstraten hebben gelopen. 's Avonds hebben we heerlijk zelf gekookt en zijn we in het appartement gebleven en hebben we Corina haar verjaardag gevierd met z'n tweetjes onder het genot van een stuk taart, namelijk een vanilla slice ;-)

Morgen vroeg op, we vliegen dan naar Alice Springs waar het weer waarschijnlijk een stuk beter wordt, jippie!

Halls Gap - Adelaide

Vandaag een zware reisdag voor de boeg, ruim 500 kilometer rijden met als eindbestemming Adelaide. We hadden vanochtend plannen om in het nationale park waar we met ons huisje zitten, het Grampians National Park, een waterval te bekijken en een of twee routes te lopen. De regen gooit roet in het eten, we besluiten 2 uur later weg te gaan dan gepland en de routes maar niet te lopen. Wel gaan we op zoek naar de waterval, namelijk de McKenzie Falls, de grootste van het park. En het is niet voor niets, de waterval is wel erg mooi!

Volgens planning rijden we daarna verder richting Adelaide. Het eerste stuk vooral erg rustig, de laatste 200 kilometer alleen maar Highway/Freeway. Van de Highway moet je je niet teveel voorstellen. Dit is meestal een eenbaansweg waarbij je erg goed moet opletten voor tegemoetkomend verkeer dat langs je raast. De Freeway is eigenlijk de snelweg zoals wij deze in Nederland kennen, maar daar zijn er in Australië niet zoveel van.

Een half uur voor Adelaide rijden we een Thunderstorm in, deze was ook al via de radio aangekondigd. Bizar om te zien, er valt een zwart doek van wolken over Adelaide met hevige regen en onweer.

Rond half zes komen we aan bij ons appartement in Adelaide, inmiddels is het weer droog en donker buiten. Het appartement is lekker ruim en voorzien van alle gemakken zoals een luxe keuken met oven, ruime woonkamer, aparte slaapkamer en moderne badkamer. 's Avonds hebben we niet veel puf meer. We bakken een heerlijke pizza en relaxen lekker op de bank.